Inkscape

Inkscape jest profesjonalnym oprogramowaniem do tworzenia grafiki wektorowej. Jego główną zaletą jest fakt ,iż jest on darmowy oraz jego kod źródłowy jest otwarty do modyfikacji. Można w nim tworzyć wszerakiego rodzaju loga, znaki towarowe czy ikon. Jest dostępny na systemach Linx, Mac OS oraz Windows, a jest rozpowszechniany na licencji GNU GPL. Ciekawostką jest fakt, że dawne logo popularnego serwisu YouTube zostało zaprojektowane w Inkscape.





Tutaj przykładowe projekty stworzone w Inkscape :
    
 
Oprogramowanie jest dostępne w kilku językach, a wachlarz możliwości w tym programie jest bardzo rozwinięty co pozwala na złożne projekty.

Moje bazy danych

1) Dziennik

2) Biblioteka

3) Szpital
4) Płytoteka

Bazy Danych

1) Definicja
2) Przykładowe zastosowania BD
3) Typy BD
    -kartotekowe
    -relacyjne
4) Struktura BD
    -tabele
    -rekordy, pola
    -klucze
    -relacje
5) Systemy obsługi BD

ALGORYTM

1) DEFINICJA ALGORYTMU - Algorytm jest przepisem opisującym krok po kroku rozwiązanie problemu lub osiągnięcie jakiegoś celu.

    Przykład :
    Algorytm gotowania jajka na miękko.

        1. Włóż jajko do gotującej się wody.
         2. Zanotuj czas początkowy t₀.
         3. Oczytaj czas aktualny t.
         4. Oblicz D t = t - t₀.
         5. Jeśli D t < 3 min., to przejdź do kroku 3.
         6. Wyjmij jajko z gotującej się wody. Zakończ algorytm.

2) RODZAJE ALGORYTMÓW :
    - LINIOWE :

    Algorytm liniowy to taki, w którym nie określono żadnych warunków. Jest też nazywany sekwencyjnym,       gdyż każdy z kroków w tym algorytmie następuje sekwencyjnie, czyli wykonanie jednej sekwencji powoduje     przejście bezpośrednio do następnej.

    Przykład :

    Algorytm liniowy w postaci listy kroków – obliczanie obwodu prostokąta

    Dane: bok a i b

    Lista kroków:

    1. Początek algorytmu

    2. Podaj bok a

    3. Podaj bok b

    4. oblicz obwód: ob:=2*a+2*b

    5. Wyprowadź wartość ob

    6. Koniec algorytmu

    - WARUNKOWE :

  Algorytm warunkowy to taki, w którym wykonanie instrukcji uzależnione jest od spełnienia lub          niespełnienia warunku.

  Przykład :

  Algorytm warunkowy w postaci listy kroków – obliczanie obwodu prostokąta

    Dane: bok a i b

    Lista kroków:

    1. Początek algorytmu

    2. Podaj bok a

    3. Podaj bok b

    4. Czy bok a>0?
       jeśli tak idź do kroku 5,
       jeśli nie podaj komunikat wyjściowy: "nie można obliczyć obwodu" i zakończ algorytm.

    5. Czy bok b>0?
       jeśli tak idź do kroku 6
       jeśli nie podaj komunikat wyjściowy: "nie można obliczyć obwodu" i zakończ algorytm.

    6. Oblicz obwód Ob:=2*a+2*b

    7. Wyprowadź wartość Ob

    6. Koniec algorytmu

    - ITERACYJNE :

   Algorytm z iteracją to taki, w którym trzeba wielokrotnie powtarzać instrukcję, aby warunek został              spełniony.

Iteracje mogą być realizowane : powtarzanie instrukcji aż zostanie spełniony warunek. Ten rodzaj pętli jest nazywany do while i również ma zastosowanie w wielu językach programowania;

1. konkretną ilość razy (pętla z licznikiem). Ten rodzaj pętli jest nazywany for i ma zastosowanie w wielu językach programowania;
2. spełnianie warunku tak długo aż zostanie spełniony. Wówczas następuje przejście do instrukcji. Ten rodzaj pętli jest nazywany while do.

    - REKURENCYJNE

Algorytm rekurencyjny to taki, który wywołuje sam siebie do rozwiązania tego samego problemu. Algorytm rekurencyjny jest często realizacją zasady “dziel i zwyciężaj”, która składa się z trzech kroków:

    1) “dzielenia”, tj. podziału problemu na podproblemy;

    2) rekurencyjnego rozwiązania podproblemów, chyba że można je rozwiązać metodą bezpośrednią –           takie postępowanie prowadzi do “zwycięstwa” w sensie czasu rozwiązywania problemu;

    3) “połączenia” rozwiązań podproblemów w rozwiązanie całego problemu.

 Przykłady algorytmów rekurencyjnych: sortowanie przez scalanie, algorytm euklidesa.
    
    Algorytm Euklidesa, postępowanie, którego celem jest znalezienie największej wspólnej miary dwóch   odcinków o długości m i n (lub największego wspólnego dzielnika dwóch liczb m i n). Krótszy z odcinków   (np. n) odkłada się na dłuższym m tyle razy (czyli dzieli się m przez n), aż resztę stanowi odcinek         r₁ mniejszy od odcinka n (jeśli reszta jest równa zero, to problem jest już rozwiązany). Następnie odcinek r₁ odkłada się na n tyle razy, by otrzymać resztę r₂ mniejszą od r₁. Jeśli r₂ = 0, to r₁ jest poszukiwaną wspólną miarą. Jeśli r₂ nie równa się 0, to z kolei odkłada się r₂ na r₁ itd., aż otrzymana reszta r_n = 0. Wówczas reszta r_n-1 jest poszukiwaną wspólną miarą (lub dzielnikiem).

3) SPOSOBY REPREZENTOWANIA ALGORYTMU :

    - LISTA KROKÓW :

Lista kroków algorytmu jest to przedstawienie w numerowanych punktach kolejnych etapów działania algorytmu.

Jeden punkt zawiera opis jednej operacji. Kolejności wykonywania operacji musi zostać zachowana. W przypadku wykonania jakiejś czynności wielokrotnie (iteracje, itp.) lub w przypadku chęci przejścia do konkretnego punktu z listy, umieszczamy w danym punkcje informację "Przejdź do punktu X", gdzie X, to numer punktu docelowego.

Pierwszy i ostatni punkt listy kroków algorytmu, to zawsze: początek algorytmu oraz koniec algorytmu.

Wszelkie operacje przypisania wartości do zmiennej dokonujemy za pomocą operatora ":=".

Przykład:

1. Początek algorytmu. 
2. Ustaw wartość zmiennej a:=0
3. Jeżeli a > 3 przejdź do punktu 7.
4. Wykonaj wyrażenie a:=a+1
5. Wypisz na ekran wartość a
6. Przejdź do punktu 3.
7. Zakończ algorytm.

    - SCHEMAT BLOKOWY :

Schemat blokowy  jest narzędziem nakierowanym na prezentację kolejnych czynności w projektowanym algorytmie. Realizowane jako diagram, na którym procedura, system albo program komputerowy są reprezentowane przez opisane figury geometryczne, połączone liniami zgodnie z kolejnością wykonywania czynności wynikających z przyjętego algorytmu rozwiązania zadania.

Cechuje je:

• zasada budowy,
• elastyczność zapisów,
• możliwość zapisu z użyciem składu wybranego języka programowania,
• łatwa kontrola poprawności algorytmu.

Schematy blokowe pozwalają na prostą zamianę instrukcji na instrukcje programu komputerowego.

Przykład :

 

     - DRZEWA ALGORYTMICZNE :

Drzewo  jest hierarchiczną strukturą danych, którą współczesna informatyka wykorzystuje bardzo często. Nie szukając daleko, katalogi i pliki są zorganizowane na twoim komputerze właśnie w strukturze drzewa. Zastosowań drzew jest całe mnóstwo, dlatego uczeń informatyki powinien dobrze poznać te struktury danych. Mam nadzieję, że informacje zawarte w tym rozdziale okażą się pomocne w osiągnięciu tego celu.

Przykład :




    - PSEUDOKOD :

    Pseudokodem nazywany jest taki sposób zapisu algorytmu, który, zachowując strukturę                charakterystyczną dla kodu zapisanego w języku programowania, rezygnuje ze ścisłych      reguł składniowych na rzecz prostoty i czytelności.

 Przykład : 

jeżeli numer karty kredytowej jest ważny to
    wykonanie transakcji w oparciu o numer karty i zamówienie 
w przeciwnym razie
    wyświetlenie wiadomości o niepowodzeniu
koniec warunku

    - KOD WŁAŚCIWY :

Jest to kod, który można poddać procesowi translacji (kompilacja lub interpretacja).

Przykład : 

Konfiguracja komputera do pracy w sieci

•  Wiersz poleceń (ang. Command Line Interface, CLI) – jeden z najczęściej spotykanych sposobów interakcji człowieka z komputerem. Wiersz poleceń to także program systemu Windows. Można otworzyć go przez wpisanie w funkcji uruchom polecenia cmd (Windows XP) lub wprowadzenie w funkcji wyszukaj programy i pliki nazwy cmd.exe (Windows 7).
•  ipconfig - polecenie w systemach operacyjnych Microsoft Windows służące do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych. Zwalnia i aktualizuje dzierżawy DHCP oraz wyświetla, rejestruje i usuwa nazwy DNS. Narzędzie pomocne przy wykrywaniu błędnego adresu IP, maski podsieci lub bramy domyślnej. Odpowiednik w systemach UNIX to ifconfig.
•  DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci. Protokół DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 i jest następcą BOOTP. DHCP został opublikowany jako standard w roku 1993. 
•  Adres ip (ang. IP address) – w protokole IP liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), bądź całej sieci komputerowej, służąca identyfikacji elementów sieci w warstwie trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci lokalnej oraz poza nią (tzw. adres publiczny).
•  Maska podsieci (ang. subnetwork mask, address mask) – liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części sieciowej od części hosta.
•  Brama domyślna - router, który potrafi poprawnie przekazać dalej pakiet przychodzący do niej, a skierowany do sieci odległej. Drogę przekazywanego pakietu wyznacza na podstawie swojej tablicy routingów. Routerem może być: komputer z systemem umożliwiającym przekazywanie, czyli routowanie pakietów pomiędzy sieciami.

Sieć komputerowa

Sieć komputerowa - grupa kilku komputerów połączonych ze sobą za pomocą dowolnego medium transmisyjnego w celu wymiany danych i współdzielenia zasobów sieciowych.

Główne zalety sieci komputerowych :

-  możliwość komunikacji z innymi osobami (np. poprzez wiadomość e-mail)

-  możliwość korzystania z wspólnych zasobów sieciowych (sprzętu, oprogramowania), dzięki czemu nie ma potrzeby kupowania wielu urządzeń i programów osobno dla każdego komputera

-  szybkość, oszczędność czasu i bezproblemowość w przenoszeniu danych, plików i programów z jednego komputera na inny (nawet znajdujący się w drugim końcu świata)

-  oszczędność w zakupie oprogramowania (pewne programy np. firewall wystarczy zainstalować na jednym komputerze)

-  bezkonfliktowość, prostota i wygoda podczas dostępu do wspólnych bazy danych z różnych komputerów (nawet jak znajdują się one w innych częściach świata)

Główne wady sieci komputerowych :

- wysokie ceny urządzeń sieciowych i medium transmisyjnych

-  zagrożenia związane z działaniem „sieciowych włamywaczy”, hakerów (np. usunięcie danych, uszkodzenie systemu)

-  problemy związane z tworzeniem i zarządzaniem sieci (np. zakłócenia, awarie, podłączanie wszystkich urządzeń i zasobów sieciowych kablami)

-  zagrożenia bezpieczeństwa i stabilności działania wszystkich systemów w wyniku zainfekowania jednego komputera

-  awaria jednego urządzenia lub medium transmisyjnego może spowodować uszkodzenie całej sieci komputerowej

Urządzenia sieciowe :

  Karta sieciowa

 Koncentrator (Hub)

 Przełącznik (Switch)

 Router

 Access Point

 Wtórnik (Repeater)

 Bridge

Rodzaje medium transmisyjnego :

- kabel RJ45 (Skrętka)

- kabel koncentryczny

- światłowód

- fale radiowe

Topologia magistrali :

 wszystkie elementy sieci są podłączone do jednego kabla 

(magistrali);

 wymaga zastosowania tzw. terminatorów chroniących przed 

obijaniem sygnałów;

 przerwanie medium w jednym miejscu powoduje awarię całej sieci;

Topologia gwiazdy :

 wszystkie komputery są połączone do jednego punktu – koncentratora lub przełącznika;

 każdy komputer może uzyskać bezpośredni i 

niezależny dostęp do nośnika;

Topologia pierścieniowa :

 każdy przyłączony 

komputer ma dwa połączenia - po jednym dla sąsiednich komputerów, dzięki czemu tworzy się fizyczna pętla;

 dane przesyłane są w jedną stronę;

 dany komputer odpowiada na pakiety do niej zaadresowane, a także przesyła dalej pozostałe pakiety;

Podział sieci ze względu na jej organizację :

 Klient – serwer 

 - w sieci występuje serwer, który odgrywa nadrzędną 

rolę i nadzoruje całą sieć.

Peer-to-Peer (P2P) 

 - wszystkie komputery mają jednakowe uprawnienia, 

sieć posiada płynną strukturę.

Podział sieci komputerowych ze względu na zasięg działania : 

  LAN (Local Area Network) – lokalna sieć 

komputerowa, obejmująca zazwyczaj 

tylko jeden budynek;

 MAN (Metropolitan Area Network) – sieć 

obejmująca aglomerację lub miasto;

 WAN (Wide Area Network) – obejmuje 

zasięgiem duży obszar (państwo, 

kontynent);

 Internet – ogólnoświatowa sieć 

komputerowa;

 - jest logicznie połączony w jednorodną 

sieć adresową opartą na protokole IP 

(Internet Protocol);

- umożliwia wymianę danych pomiędzy 

komputerami na całym świecie;

- nie posiada jednego, centralnego 

komputera zarządzającego całą siecią, 

lecz składa się z wieluset różnych sieci;

Urządzenia peryferyjne

maszloch@gmail.com